Retratos roubados (coma roubado é o título, ao mestre Luís Seoane). Intres apreixados polo olláparo cobizoso, polo voyeur coleccionista de situacións e tipos que lle enchen o ollo. Velaí van. Que vos presten.
Con Viaxes no tempo recupero velhas fotos de viaxes, nun exercício de memória e saudade, a modo de terapia anti Alzheimer. Logo da involuntaria reclusión, polo dianho éste do coronavirus, qué melhor que tornar ao tan querido país vizinho? Vai, nesta curta serie, escolha de imaxes do Algarve (“O Oeste” musulmán).
A conto do coronavirus que nos revirou a vida, ouvense cada vez mais voces que reclaman o replantexamento do noso sistema de vida e da nosa relación coa natureza. Moitos especialistas insisten na relación entre a sobreexplotación de recursos (coa consecuente destrucción da biodiversidade) e o deterioro da saúde, tanto do planeta no seu conxunto …
O miúdo Davide noquea o xigante Goliat. O invisíbel virus para o Mundo. Quen nolo había decir, con tanta ciencia e tecnoloxía coa que enfrontamos á natureza! Mas non estamos fora dela, por moito que teimamos en domeñala e destruíla… Van estas imaxes (tiradas en diferentes situacións, anteriores ao tempo que vivimos) de modesta homenaxe …
Fotos de relanzo, tiradas acó e aló, ao despiste, procurando a espontaneidade, suxerindo historias cotiáns, sen importar a calidade máis que o agarrar o intre. Xuntas debuxan un mosaico, o da cidade no seu debalar no tempo.
