Ás veces a mente divaga. Ás veces, os nosos pasos conducen o noso camiñar a aqueles lugares que nos viron medrar, e a nosa mente acaba nesa inconsciencia… Xorden de aí imaxes, do que foi, do que non foi, do que puido ser e non foi, do que quixésemos que fose e non puido ser. …
Vémolos no campo, protestamos polo ruido que fan na cidade, levámolos a casa porque non podemos vivir sen eles… pero o que é certo é que están aí, ao noso redor, coa tenrura que comunican, coa dozura do seu ser e non podemos evitar que nos conmovan en certos momentos, que sexa a especie que …
Polos camiños destas terras, e non só destas, atopamos encrucilladas varias. Eses cruces de camiños nos que nos detemos a pensar por onde coller para continuar. É esa mesma imaxe a que temos en mente nestas datas cando lembramos aos nosos ancestros, aos que tamén indicamos cunha cruz. Non falamos só daquela de cruces cristiás, …
Os camiños das Fragas do Eume conducen á historia agochada do noso pasado máis recente. Seguindo o curso do río, e dos pequenos regatos que acaban nel, pódense atopar lugares nos que se as árbores falasen, darían fe do acontecido e teriamos algo máis que vagas ideas que se confunden e mesturan. Foi nesta zona …
Achégase o outono, as follas caen, os camiños vístense de amarelo, laranxa… natureza morta, e fuximos da realidade cotiá entre os muros do verdadeiro remanso de paz da cidade. Son camiños de pedra, vellos edificios, mais sobre todo, nestas datas, silenzo e baleiro. Perdémonos por eses camiños e temos a certeza de que, aínda que …
