Cousos do lobo! Caborcos do xabarín!
Eidos soios, onde ninguén foi nin ha dir!—O lobo! Os ollos,
o lombo do lobo!…Baixa o lobo polo ollo do bosco
coma un sono…
movendo nas flairas dos teixos
ruxindo nas follas dos carreiros
en busca de vagoada máis soia
e máis medosa…Rastrexa… rastrexa…
párase e venta…
finca a pouta, ergue a testa e oula cara o ceo
con toda a sombra da noite na boca…

Uxío Novoneyra: Os Eidos (1955)