Monte Blanco debe o seu nome a que, durante un tempo, o vento desprazaba a area da praia ata as zonas máis elevadas do devandito monte. Actualmente os piñeiros cobren toda esta parte da area do monte.
As fotografías que se presentan aquí foron realizadas ao longo do traxecto que vai desde á ponte de Ponteceso á praia Do Medio, seguindo a desembocadura do río Anllons.
Salif Keïta
Descendente directo do fundador do imperio maliano, Sundiata Keita, Salif Keita foi con todo condenado ao ostracismo pola súa comunidade local e expulsado pola súa familia debido a que naceu con albinismo, signo de mala sorte na cultura mandinga. Trasladado a Bamako na súa adolescencia, uniuse a unha banda patrocinada polo goberno, a Super Rail Band de Bamako. A principios da década de 1970 pasou a formar parte de Lles Ambassadeurs, cos que fuxiu de Malí durante un período de disturbios e labrouse unha sólida reputación como irresistible artista en directo nas súas xiras por diversos lugares de África. Na década de 1980, Keita trasladouse a París e fusionou a música rítmica das súas raíces de África Occidental con influencias europeas, utilizando instrumentos que ían desde koras, djembes e balafones ata saxofones e sintetizadores. Posteriormente converteuse nunha das estrelas pioneiras da música africana que contribuíu a popularizar as músicas do mundo en toda Europa e América, a pesar de sufrir as críticas dalgúns sectores polos seus lustrosas producións. Tras regresar a Mali para vivir e traballar, Keita gravou o seu aclamado álbum Mouffou (2002) e construíu o seu propio estudo, onde gravou o seu álbum M’Bemba en 2005. En 2009 publicou un dos seus álbums máis ambiciosos, A Difference, inspirado na loita pola comprensión e a aceptación da comunidade albina.
Estas fotografías foron tomadas no concerto pertencente ao 37 Festival do Noroeste no parque de Santa Margarita, A Coruña.
Wikipedia:
A refinería da Coruña é unha infraestrutura petrolífera situada entre os municipios de Arteixo e A Coruña.1 As instalacións son propiedade de Repsol, con sede en Madrid, e teñen unha capacidade de refino de 120 000 barrís por día e unha superficie dunhas 150 hectáreas.
En 1961 o Ministerio de Industria autorizou a Marathon Oil Company e á Compañía Ibérica Refinadora de Petróleos, S.A. (Petroliber) a construción dunha refinería de petróleo no norte de España.2 En 1962 decídese construíla na Coruña. As regulacións de 1964 suxeriron unha distancia mínima de 2000 metros ata o centro de poboación máis próximo. Ese terreo baldío que separaba a refinería da cidade da Coruña sería o futuro polígono da Grela. En sucesivas ampliacións, a refinería chegou ao municipio de Arteixo. A refinería foi inaugurada o 11 de setembro de 1964.
En 1985 as instalacións pasaron a mans da estatal ENPETROL, que ese mesmo ano absorbera a Petroliber.34 Cruzando a cidade desde o porto ata a refinería hai 14 tubaxes cun diámetro de 15 cm a 60 cm. Un oleoduto de 6,5 km que atravesa a cidade para levar petróleo do porto á refinería e produtos refinados da refinería ao porto.
A Costa da Morte é unha rexión costeira do noroeste de a península ibérica, situada en a provincia da Coruña (Galicia, España), que abarca desde cabo Roncudo ata o cabo Finisterre.
A costa está salpicada de belas paisaxes como as praias de Trece, Reira ou Ariño (Camariñas), Lage, Traba e Soesto (Lage), Mar de Fóra e Ou Rostro (Finisterre), os penedos de Pasarela e Traba, a Costa de Cabo Vilán e a costa que une Camelle con Traba.
Está declarada zona especial de conservación.
Eugenio Carré Aldao, cara a finais da década de 1920, foi un dos primeiros[cita requirida] en facer alusión ao nome de «costa da Morte», que, segundo afirma, procede dunha antiga lenda documentada a mediados do século xvi, dramatizando todo o comprendido xeograficamente á dereita de #Finisterre, pola súa falta de constancia de navegabilidade.
@Teniendo en cuenta que o nome desta comarca fai referencia á cantidade de catástrofes mariñas debido ao perigo dos seus cantís e frecuentes temporais, é posible delimitala entre punta Roncudo e o cabo #Finisterre.
Pódese comprender a costa dos municipios de Puenteceso, Cabana de Bergantiños, Lage, Vimianzo, Camariñas, Muxía, Cee, Finisterre, e os pobos de Corme, Puenteceso, Traba, Camelle, Arou, Santa Mariña, Camariñas, Javiña, Merexo, Muxía, Lires, Nemiña, Dumbría e Finisterre. Esta delimitación (cabo Roncudo Finisterre) puxérona mariños ingleses hai máis de dous séculos, considerando o arco finisterrano o tramo de costa máis perigoso pola cantidade de baixos ou lagos que se escondían a poucos metros da superficie afastados da costa, as fortes correntes, temporais, repentinas cerrazones de néboa e múltiples naufraxios.
Nenos a pintar o Futuro.
Nenos que eran o futuro que é hoxe.
Maiores a ollar o tempo que vai, lembrando con saudade (?) o tempo que foi.
Parque de Santa Margarida, A Coruña, anos 1982 – 83. Festa do Día das Letras da A.C. Alexandre Bóveda.
