CABO VILAN

Cabo Vilán

Podemos pensar que o nome do Cabo Vilán, que visto desde o norte parece un monstro mariño, vén do malas e perigosas que poden chegar a ser as súas augas para os navegantes que surcan polas súas proximidades, pero o nome podería provir dun ave que outrora era moi común que sobrevoase estas costas. Trátase do milano ou chamado en Galicia o «miñato», aínda que non entedemos moi ben a desviación do topónimo. Outros opinan que o nome deriva da palabra gaélica «bhfaoileán» que se pronuncia «vuila:n» e que significa gaivota e por tanto sería unha evolución dun topónimo que significaría Cabo das Gaivotas.

Moi preto da pequena e marabillosa poboación de Camariñas e situado en plena Costa da Morte atópase este cabo enmarcado nun belo e incomparable enclave natural: O Cabo Vilán.

O faro de Cabo Vilán sinala un dos tramos máis perigosos da Costa da Morte, pero tamén dos máis fermosos. Erguido a 125 metros de altitude e unido ao antigo edificio dos fareros, posúe un potente canón de luz capaz de alcanzar as 28-30 millas mariñas (55 km). O enclave xa foi declarado de Interese Nacional no ano 1933 e desde sempre aparece descrito como rochoso e cantil.

Dá vertixe asomarse aos ventosos cantís ou contemplar a punta partida do cabo no illote que se coñece co nome de Vilán de Fóra. É interesante efectuar a aproximación polo camiño máis difícil, o que se envorca sobre o mar na pista de terra e area que, desde Arou, pasa pola enseada de Ou Trece entre os cabos Vexo e Tosto. O areal de Ou Trece é un dos máis salvaxes e como o resto do traxecto permanece virxe, sen construcións humanas.

CABO PRIOR

CABO PRIOR

O cabo Prior é un cabo situado na parroquia de Cobas, no municipio de Ferrol(A Coruña,Galicia,España). Forma un promontorio que se penetra no mar uns 4 quilómetros en dirección SE-NON, interrompendo unha liña de costa que se estende desde Punta Frouxeira (Valdoviño) ata Cabo Prioriño (Ferrol).

A súa altura supera escasamente os 100 m, pero a súa proximidade ao mar converte os seus materiais granodiorítico en impresionantes cantís nos que as sucesivas etapas de transgresión e regresión mariñas deron lugar a unha roseira de illotes entre os que destacan Vos Cabalos -ao norte, cunha colonia dunhas vinte parellas de corvo mariño moñudo e a gaivota patiamarilla en a Pena Maior ao Suroeste.

O relevo do cabo forma unha península cun istmo formado por litoloxía de lousas de o Sistema de Ordes que presentan unha superficie achandada de rasa mariña.

É un excelente punto de observación do paso de aves mariñas migratorias.

A costa é accidentada e abrupta, sendo posible a práctica da pesca. Próximas ao faro, hai varias praias limpas e espazosas (San Xurxo, Ou Vilar, Santa Comba e Ponzos), concorridas durante a época estival, momento no que aumenta sensiblemente a poboación de Covas, o pobo máis próximo a 3,5 km, ao ser zona de veraneo.

Covas é unha península flanqueada por areais, unha extensa planicie, na que se asenta a poboación e os campos de cultivo. Os amplos areais de Ponzos e Santa Comba, coa súa ermida encima dunha pequena illa apenas separada do continente, son dous bos lugares nos que bañarse se o tempo permíteo. Tamén se pode facer o mesmo se, camiñando cara ao sur, chégase aos de Ou Vilar, Esmelle ou San Xurxo.

Roncudo

O nome de Roncudo vén do rouco ruído que fai o vento e mar cando bate nestes cantís. 

O faro foi construído en 1920 e ten unha altura de 11 metros,  o entorno está rodeado de pedras de granito e unha paisaxe agreste.  As panorámicas da ría de Corme e Laxe completan o conxunto.

Esta forza do mar e as características das augas fan que estas rochas sexan o lugar ideal para o famoso percebe do Roncudo, considerado o máis saboroso de Galicia e que é extraído por persoas percebeiras, que loitan nestas condicións extremas e das que ás veces saen mal paradas,como indican as cruces que se ven xunto ao Faro.

No Roncudo remataron os seus días moitos barcos que navegaban por estas augas e que non foron capaces de sobrevivir á Costa da Morte.  Moitos deses naufraxios deron nome ás pedras que rodean o faro.  Debaixo das cruces está o Petón do Millo, rocha na que naufragou un barco cargado de millo e alimentou a toda a poboación durante meses.

FISTERRA

FISTERRA, O miradoiro ao cabo do mundo

“Este lugar sempre estivo rodeado dunha maxia especial”
Ata fai menos de mil anos a xente cría que este lugar era o confín do mundo coñecido. Máis aló non había nada, só mar. Apenas unhas bestas monstruosas que vivían alí onde terminaba o océano e que devoraban a todo aquel que ousase navegar polo “ Mare Tenebrosum”. Afortunadamente estas ideas desapareceron por completo co paso do tempo, pero aínda así, hoxe día esta paraxe segue rodeado de misterio, de lendas e de crenzas que o converten nun lugar que arrastra unha boa carga de misticismo.
Así é o Cabo de Fisterra: o miradoiro ao cabo do mundo:
O Cabo Fisterra é unha península que se penetra 3 quilómetros no mar da Costa da Morte. O seu emprazamento é de especial relevancia, xa que desde aquí todo o que se ve (miremos a dereita, a esquerda ou de fronte) é mar. Non en balde, Finisterre (ou Fisterra) é o punto máis occidental de Europa.
Por iso, desde a antigüidade considerouse este lugar o fin da Terra, ou finis terrae, como o bautizaron os romanos. Hoxe día, en certo xeito, o Cabo Fisterra segue sendo para moitos o fin de algo, o final dun camiño, dun percorrido, tanto físico como espiritual.
O santuario románico de Santa María dás Areas alberga no seu interior a venerada imaxe do Cristo da Barba Dourada.
Conta a lenda que unha embarcación desfíxose del por ter dificultades na navegación e que chegou ao pobo arrastrado polo mar. Non deixedes pasar a oportunidade de achegarvos a esta imaxe para poder comprobar en persoa se é verdade o que todos contan: aseguran que lle crecen os cabelos e as uñas…

No camiño cara ao fin do mundo hai outro máxico lugar: as ruínas da ermida de San Guillerme, un lugar impregnado de poderes máxicos relacionados coa fecundidade. De feito, é este un lugar onde, non fai aínda moito tempo, acudían esperanzadas as parellas buscando un milagre para concibir o fillo que non chegaba.
Seguindo a mesma estrada poderemos deleitarnos ao noso paso coas vistas da Ría de Corcubión, co Monte Piñeiro de fondo.
O culmen da visita é a chegada ao Faro. Unha vez alí as súas maxestosas vistas deixánvos sen palabras, o mar batendo con toda a súa forza e a sensación de que só a auga interponse entre ese anaco de terra e o novo continente faranvos experimentar unha sensación única.
Non vos podedes ir de Fisterra sen gozar dun atardecer desde o faro, toda unha experiencia onde a tranquilidade e a forza da natureza cativaranvos!.

Cruceros Fisterra.

 

 

 

 

[FGAL id=4177]

 

FAROS DA COSTA DA MORTE: FARO DE CAMARIÑAS

CANTIGA

Camariñas
Luar na Lubre

Ao pasar por Camariñas
Por Camariñas, cantando
Ao pasar por Camariñas
Por Camariñas, cantando

As nenas de Camariñas
Quedan no río lavando
As nenas de Camariñas
Quedan no río lavando

Camariñas, Camariñas
Xa me vas camariñando
Camariñas, Camariñas
Xa me vas camariñando

Por unha de Camariñas
Vivo no mundo penando
Por unha de Camariñas
Vivo no mundo penando

Por unha de Camariñas
Vivo no mundo penando
Por unha de Camariñas
Vivo no mundo penando

[FGAL id=3207]

Uso de cookies

Utilizamos cookies propias e de terceiros, como Google Analytics, para optimizar a túa navegación e realizar tarefas de análise. Entendemos que estás conforme se continúas navegando nesta web. Política de cookies

ACEPTAR
Aviso de cookies