O movemento, é para min, unha ferramenta, que afago usar con frecuencia, mediante a cal tento xerar emocións, suxerir diferentes narrativas, e abrir a imaxe a distintas interpretacións.
Asi chámanlles. Non sei, si da alma, pero si son unha xanela, unha xanela pola cal contamos historias, expresamos sentimentos. Para min non hai nada máis fácil para transmitir que un retrato, a través del, podo ver forza, tristeza, alegría…como se ama, ,como se chora, como se vive… Unha mirada…. : Un retrato.
Un estudo realizado polo psicólogo estadounidense Carney Landis en 1924, demostrou que sorrir é un reflexo natural tanto a experiencias agradables como desagradables. Concluíu que existen 19 tipos diferentes de sorriso, pero que só 6 indican verdadeira felicidade, alegría diversión e satisfacción. Todas as demais, representan incomodidade, superioridade, dor, vergoña, horror e tristeza.
Sorriso medorento:
Esta é o sorriso na que mostramos os dentes e parte das enxivas cos beizos retraídos. É un sorriso herdado dos nosos parentes evolutivos, os chimpancés que sorrín cando se atopan nunha situación ameazadora. En humanos, este sorriso é moi fácil de identificar en bebés e en homes adultos cando están cun colega de rango superior.
Sorriso miserable
Este tipo de sorriso forma parte da nosa carga xenética e é unha reacción aceptable en momentos de tristeza ou dor. É leve e asimétrico, cunha expresión de profunda tristeza.
Sorriso suprimido
É o sorriso desanimado que xorde de tratar de controlar un sorriso automático de felicidade, resultando nun sorriso na cal se tenta suprimir o movemento dos músculos faciais. Este tipo de sorriso é moi común en lugares como Rusia, onde se cre que ‘sorrir é un sinal de estupidez’.
Sorriso avergoñado
É moi parecido ao sorriso suprimido, só que éste comprende elementos que o fan facilmente distinguible como rubor e unha lixeira inclinación da cabeza.
Sorriso cualificativo
Esta é o sorriso máis irritante de todas. É o tipo de sorriso que teñen as funcionarias de entidades gobernamentais cando despois de que esperaches dúas horas nunha fila, dinche “Non traes todos os documentos”. A reacción natural ao sorriso cualificativo, é responder con outro sorriso cualificativo, de igual ou maior magnitude.
Sorriso despreciativa
Expresa unha mestura de desgusto e resentimento, e é comunmente confundido cun sorriso de verdadeiro pracer. Só que o sorriso despreciativo sempre ten apertado o contorno dos beizos. É un sorriso usualmente empregada para manter a harmonía social.
Sorriso alegre- maliciosa
É un sorriso moi particular que só temos baixo certas circunstancias e cando non estamos a ser observados. Esta xorde cando sente xenuína emoción ao decatarse da desgraza doutros. Cando se está sendo observado, é común substituíla por unha expresión de tristeza ou enojo.
Sorriso coqueto
Esta é o sorriso que poñemos cando estamos ‘a ligar’. É un sorriso fácil, enigmática e misteriosa. O exemplo mestre deste sorriso, é o misteriosa pero encantadora sorriso da Mona Lisa .
Sorriso falso
Contrario ao que moitas persoas pensan, é moi sinxelo identificar un sorriso verdadeiro dunha falsa. A diferenza radica nos ollos, nun sorriso verdadeiro, os músculos elévanse ata os pómulos e os ollos engúrranse levemente; mentres que no sorriso falso, só está móvense a boca. Un truco moi útil para facer bos retratos, é pechar os ollos fortemente xusto antes de que tomen a fotografía e poñer a lingua detrás dos dentes superiores. Lucirás moi fotogénica e o teu sorriso verase totalmente natural.
Sorriso Ducehenne
Esta é o verdadeiro sorriso da felicidade. Foi descrita polo neurólogo Duchenne de Boulogne no sigo XIX a través de experimentos de electrochoque. É o sorriso máis longo e intensa, involucra só dous músculos faciais, pero é notoria nos pómulos e na expresión dos ollos.
-Santiago Villaseñor-
[FGAL id=4309]
REPÚBLICA DOMINICANA E AS SÚA XENTE
Os dominicanos teñen a reputación de ser das persoas máis amigables que podes coñecer. Destilan paixón, na velocidade á que falan, na forma en que se visten e bailan, e no abrazo ao seu próximo, xa sexa veciño ou visitante.
República Dominicana, cunha poboación de 10.266.000 persoas, atópase na posición 89 da táboa de poboación, composta por 196 países e ten unha densidade de poboación de 211 habitantes por Km2. O seu capital é Santo Domingo e a súa moeda Pesos dominicanos.
SANTO DOMINGO. A poboación dominicana posúe un 39% de ADN de devanceiros europeos, un 49% africano e un 4% precolombino, é dicir taínos, o que confirma a súa complicada ascendencia xenética e implica que o mulato predomina entre os dominicanos.
Fálase español.
Os dominicanos adoitan identificarse pola súa comida típica, a súa crenza relixiosa, preferencia política, gusto musical, entre outras cousas. Adoitan aproveitar os días feriados para ir á praia, gozar en familia ou improvisar un “coro” onde a bebida non pode faltar.
A República Dominicana baseou a súa economía na agricultura, o comercio, o sector servizos e a industria turística, que nos últimos anos despegou converténdose no sector que máis empregos xera no país.
Punta Cana non é a única praia paradisiaca do país:
Existen cantidade de praias ao longo do litoral sur da illa, por exemplo, Juan Dolio, unha das praias máis fermosas e tranquilas que poidas atopar en República Dominicana.
Os recortes de auga e luz son moi frecuentes en Santo Domingo:
O problema de falta de auga e luz é moi habitual en toda a capital e suburbios.
Sempre hai espazo para meter a unha persoa máis no transporte público:
Imaxínache que queres saír a turistear pola cidade de Santo Domingo, pero tomando un taxi ou un bus, modos de transporte predilecto dos locais. Cando crees que o vehículo chegou ao seu límite, resulta que o taxista (ou busero) detense por un máis.E no momento en que menos cho esperas, caes en conta que vas viaxando como sardiña en lata. É por iso que en Dominicana a frase “hai lugar para un máis” a escoitarás con bastante frecuencia.
Os chicles funcionan como volto monetario:
Cando vas comprar algo a un colmado (noutros países coñéceselles como abarrotería, adega ou polbeira) e téñenche que dar cambio en moedas logo de comprar o que sexa, a miúdo sucede que non ten moedas.
O encargado do negocio, con tal de non deixarche cunha man chea de nada e outra cousa de ningunha, págache con chicles ou pastillas. Polo tanto, faiche a idea que ás veces terás que recibir lambetadas no canto de moedas.
Do mesmo xeito que noutros países de Latinoamérica, existe a hora dominicana:
Se es unha persoa puntual e que se esforza en chegar antes da hora estipulada a unha reunión ou saída casual, infórmoche que en Dominicana vas ter que empezar a ser impuntual. A única vez que verás a un dominicano puntual é á hora de cobrarche diñeiro.
Se es amante das saídas nocturnas, prepárache para bailar bastante:
Os dominicanos, como inventores do merengue e a bachata, levan as ganas de bailar no seu sangue. Non se afai ir a un centro nocturno para pasar toda a noite sentado na barra ou bailando en grupo. A regra é bailar en parella e así é como funcionan as cousas. Así mesmo, os locais non só saben bailar merengue, tamén salsa, reggaeton e calquera outro xénero musical que lle poñas.
(Viaxes e cousas así)
[FGAL id=3775]
