Micropaisaxes, anacos da contorna atopados no areal, no rochedo, no esteiro. Composicións espontáneas que o acaso deita. Texturas, estórias, arumes que a cámara ignora, mas fican na memoria.
Xeralmente ao evocar a paisaxe pensamos en vexetación, auga, quizáis en grandes bosques, montañas e mares extensos… Raramente pensamos nas diminutas paisaxes da nosa contorna, esas que se amosan noutra escala: a selva formada polos musgos ou, coma neste caso, petrificadas, insinuada nas rochas. Micropaisaxes sorprendentes ás veces, suxerentes sempre.