AS MENINAS DE CANIDO
O barrio de Canido, hoxe integrado na estructura urbana, foi ata mediados do século pasado unha antigua aldea no alto do Ferrol. De casas baixas e leiras de cultivo, os vecinos vivían de portas abertas ao exterior.
Unha experiencia creativa sin precedentes no arte galego, e xa coñecida no mundo enteiro.
Ano 2008. Eduardo Hermida foi testigo da eliminación dun mural do pintor Jorge Cabezas, feito nuha casa do barrio de Canido. Por solidaridade co seu coñecido colega e coa axuda da sua filla pequeña, pasou a pintar unha Menina nunha fachada do barrio.
A partires dise momento, e con axuda de Avelino Castro, comenzaron a organizar este evento artístico que chega ata nosos días. Comenzou por convidar a diferentes artistas a un certamen de pintura nas paredes e muros de Canido.
Acudiron ao seu primer chamamento: Jorge Cabezas, Jorge Llorca, Suso Bastarrechea, González Collado, Siro Barcón, o escultor luso Manuel Patinha, e moitos outros, noveles e de renome.
Ano 2011. As humildes Meninas de Canido ian competir cos impresionistas franceses, a ruta de Mozart ou o milenario Camiño de Santiago, po lo título de “Itinerario Cultural Europeo”. Non foi quen de acadar tal privilexio, pero o feito de traspasar fronteiras, animaron a Hermida a buscar financiación para retomar o “artístico festival”.
Ano 2013. Voltan as “Meninas de Canido” con máis forza que nunca. Superaron todas as expectativas nun happening extraordinario no que os artistas superaron a centena e media no marco dun ambiente festivo con concertos e actuacions en directo, no que participaron personas de todos os rincóns de Galicia. A Real Academia de Belas Artes tuvo a sua representación a través de Xurxo Lobato.
Ano 2014. MUNDIARIO de 05 de Setembro de 2014
…“centenas de Meninas clásicas y poperas, naifs y académicas, hipervolumétricas y planas, rosalianas y peregrinas, patchworks y sintéticas, solas y acompañadas, serviles y libertarias, acuáticas, irreverentes, nacionalistas, monárquicas y republicanas, sílfides y obesas, barrocas y minimalistas, recortables, marineras, raciales, efímeras y eternas, sin olvidarnos de la etérea menina danzante de la cada vez mas refulgente Beatriz Seijo, la políticamente incorrecta de Suso Basterrechea, las que habitan la recreación monumental del muralista eumés Ito Mosquera y todas las demás…”
Ano 2018. ÁLVARO ALONSO. LAVOZDEGALICIA.ES FERROL 04/09/2018
…”O arte urban vai cada vez máis nesa línea por elo apostamos po- los murales, aunque sin perder o espíritu do orixen, que non é outro que o de mellorar os espacios deteriorados”, explica Eduardo Hermida.
“…una menina opositora. Enfrente, el pequeño Alejandro se estrenó con una «inspirada en los corazones», que llevaba el pelo y la falda de esta forma. Otra, la de Marta Alberte, es una abuela y labrega, «en homenaje a todas las que existen en Galicia». Está también la afrogalegade Yanina Torres, una «expresión positiva contraria al racismo», y una infanta Margarita cuya falda es una jaula que encierra mariposas. «Están pintadas de azul por la esperanza y la libertad de las que no pudo disfrutar esta niña», cuenta la autora, Carolina Bouza, de 20 años y de San Sadurniño…”
Unhas 20 meninas pódense ver en movemento por realidade aumentada con descargar a aplicación de Visuar <http://www.visuar.es/> e apuntar con o noso móvil a algunha das meninas dixitalizadas.
Hoxe en día podemos atopar unhas 250 meninas en Canido en diferentes formatos: pintura, grafiti, cerámica, ou mobiliario urbano como aparca bicis ou papeleiras.
As Meninas están a ser unha auténtica revolución para este barrio de Ferrol que esta a vivir unha segunda xuventude. Algunhas das vivendas abandonadas estánse a restaurar, novos edificios reservan paredes para novas Meninas, e despòis de moitos anos, Canido acolle máis vecinos dos que se marchan.
