Cando penso que te fuche, gatisombra que masombra / nos meus desvarios asomas / facéndome moita mofa. Se miaño es tí que miañas, se rosmo es ti que rosmas / e non acougo quediño, ate que ben raia a aurora…
Monte Blanco debe o seu nome a que, durante un tempo, o vento desprazaba a area da praia ata as zonas máis elevadas do devandito monte. Actualmente os piñeiros cobren toda esta parte da area do monte.
As fotografías que se presentan aquí foron realizadas ao longo do traxecto que vai desde á ponte de Ponteceso á praia Do Medio, seguindo a desembocadura do río Anllons.
Pousar a ollada ao chou,
perceber o arredor.
Mente en branco,
Contemplar. Descubrir. Observar. Deprender. Disfrutar.
Fluir no tempo… Fluir co tempo.
Levar canda un a bagaxe de sensacións, o fardel de experiencias:
as imaxes na retina.
Tí es as túas experiencias.
Tí es as túas lembranzas.
Levaba eu pouco tempo coa miña primeira cámara fotográfica, a vella Asahi Pentax Spotmatic II, que aínda atesouro e que, no Nadal do 72, tiveran a ben agasallarenme os meus pais.
As imaxes que seguem foron das primeiras instantáneas que tirei, nunha saída fotográfica co meu irmán Xan, quen me “picara” o bicho da fotografía (como de tantas outras cousas)… Van xá aló a tira de anos, mas teño para mín que son estas das mellores tomas que nunca fixen.
A Rapa das bestas de Candaoso, nos montes do Buio, en Boimente, era unha desas tradicións, de recente recuperación, que sentiamos nos levaba á cerna da cultura do país, ao máis auténtico de noso.
Para máis información: https://www.turismo.gal/recurso/-/detalle/fi-lu-000008/a-rapa-das-bestas-de-candaoso?langId=gl_ES&ctre=261&tp=97
Xornada memorabel en Compostela ( 15/12/2024), con 100.000 manifestantes (segundo La Coz, así que aínda habiamos seren mais) acudindo á convocatoria de Ulloa Viva.
Ate tres veces enchéuse a praza do Obradoiro para dar acollida ao río contra da ALTRI, Greenalia e a Xunta do PP. O “goberno” cipaio de Rueda, vendido aos intereses das transnacionais, por vez de defender os intereses do país, manobra con descaro para encher o peto propio e mais dos que traen a ruína, a contaminación e a perpetuación dun modelo colonial insostíbel e caduco.
Mas o país está en pé, con forza e teimosía, porque esta loita témola que gañar!!
