Cara ao ano 790, Idris I fundou no corazón de Marrocos a cidade de Fes, a cal non só converteríase na súa residencia, senón tamén no corazón espiritual do islam e a urbe máis importante de Marrocos. Pertencente ao exclusivo “club” de catro cidades imperiais completado por Rabat, Meknes e Marrakech, Fes continúa evocando a exuberancia e hipnotismo dignos da capital máis antiga de Marrocos. Un destino dividido entre dous Medinas (ou cidades antigas) que respiran unha tradición xenuína e enigmática, de tantas portas como cores diluídas nas súas rúas laberínticas.(texto National Geographic).

Se vostede penétrase na Medina de Fes atopará artesanía de todo tipo, en moitos casos terá a sensación de retroceder varios séculos ao visitar as tendas que poboan este lugar. Irá acompañado dun guía que tarde ou cedo o situará nunha tenda de alfombras e o vendedor, mirándolle a vostede á cara, saberá o prezo que vostede pagará pola alfombra que lle tentará vender, por moito que vostede tente regatear. Este proceso, pode durar mesmo horas (aos vendedores de alfombras o tempo non lle preocupa, só a venda importa). A maneira de evitar esta situación é avisar previamente ao guía da súa negativa para visitar este tipo de establecementos; entón o guía levarao a outras tendas, onde tamén recibe comisión, pero que non son tal latosas.
Nas fotos aquí presentadas pode verse, entre tras cousas, aos traballadores do curtido e tintado do coiro, un dos puntos máis atractivos para os visitantes foráneos.