Wikipedia:
O pazo de Oca atópase nas Terras do Ulla, preto da conxunción dos ríos Boo e Mao. Trátase dunha leira estruturada en tres zonas: na primeira, situada intramuros, atópase a casa señorial, o xardín e o horto; no terreo adxacente sitúase a Igrexa de San Antonio de Padua, así como varias casas de xornaleiros; máis aló áchase a contorna agroforestal de Trágaa da Cerrada, a Caballeira de Ouriles e os prados do seu Batan e dos Bardoucos. A igrexa foi construída entre 1731 e 1752, posible obra do arquitecto dominico frei Manuel dos Mártires.
A orixe do pazo sitúase no século XIII, aínda que os edificios actuais son do XVIII, en estilo barroco, iniciativa do entón propietario Fernando Gayoso Arias Ozores, VII Conde de Amarante e señor de Oca. No século XIX ampliouse o xardín, obra de François Viet, xardineiro do Campo do Mouro madrileño. Os xardíns do pazo son un dos mellores expoñentes da xardinería en Galicia: no patio principal atópase unha fonte con xardíns con céspede e flores rodeados de sebes de buxo, e con plantacións de camelias, azaleas, palmeiras e rododendros; na paisaxe circundante áchanse carballos, castiñeiros, nogueiras e bidueiros. Na zona abunda a auga, grazas a dous arroios que flúen en senllos ramais: o primeiro desemboca nunha pradería no límite do pazo, e o segundo forma dous grandes estanques (chamados das Virtudes e das Vaidades), en ángulo co palacio e delimitados por muros de cantería coroados por almeas e bólas de granito. Entre os dous estanques hai unha ponte, e no centro dun deles sitúase un dos elementos máis famosos do pazo, unha illa artificial de pedra en forma de barca, plantada con hortensias e decorada con vasos de porcelana e dúas figuras de mariñeiros con canóns
