O concepto de paisaxe utilízase de maneira diferente por varios campos de estudo, aínda que todos os usos do termo levan implícita a existencia dun suxeito observador (o que visualiza) e dun obxecto observado (o terreo), do que se destacan fundamentalmente as súas calidades visuais e espaciais.

A paisaxe, desde o punto de vista xeográfico, é o obxecto de estudo primordial e o documento xeográfico básico a partir do cal se fai a xeografía. En xeral, enténdese por paisaxe calquera área de a superficie terrestre produto da interacción dos diferentes factores presentes nela e que teñen un reflexo visual en o espazo. A paisaxe xeográfica é por tanto o aspecto que adquire o espazo xeográfico. A paisaxe, desde o punto de vista artístico, sobre todo pictórico, é a representación gráfica dun terreo extenso. Co mesmo significado utilízase o termo país (non debe confundirse co concepto político de país). A paisaxe tamén pode ser o obxecto material a crear ou modificar pola arte mesmo.

En literatura, a descrición da paisaxe é unha forma literaria que se denomina topografía (termo que tamén dá nome a a topografía como ciencia e técnica que se emprega para a representación gráfica de a superficie terrestre). En construcións literarias e ensayísticas é habitual comparar a paisaxe con a veciñanza (de paisano), é dicir, o medio con os grupos humanos.